Το παιδί που κρύβουμε μέσα μας!

Έχουμε μεγαλώσει και ωριμάσει
και οτιδήποτε παιδικό

πάνω μας δεν υπάρχει πια.Κακώς!

Αν παρατηρήσουμε τα παιδιά θα ανακαλύψουμε πως σε ορισμένες περιστάσεις δεν πρέπει να μεγαλώσοουμε ποτέ!

Το παιδί αντιδρά σύμφωνα με τα συναισθήματα του.Φωνάζει,κλαίει, γελάει,θυμώνει.Χωρίς να περιορίζεται και χωρίς δεύτερη σκέψη εκδηλώνεται όπως ακριβώς αισθάνεται.Πόσοι απο τους μεγάλους καταπνίγουν τις φωνές της καρδιάς;Κρύβουν τα συναισθήματα τους,ανάλογα με το “πρέπον” και το “σωστό”.Ξεχνάνε φαίνεται,πως σωστό είναι αυτό που νιώθει ο καθένας...

Το παιδί ζει το τώρα. Αν στο παιχνίδι πέσει και χτυπήσει θα κλάψει.Μετά απο λίγο όμως θα συνεχίσει ανέμελο το παιχνίδι του. Οι μεγάλοι έχουν την τάση να αναπαράγουν ανησυχίες και ατυχίες και έτσι οι ίδιοι δεν αφήνουν το άσχημο θέμα να ξεχαστεί.Ξεχνάνε πως το παρόν είναι το τώρα,αυτή η στιγμή!

Το παιδί δημιουργεί συνεχώς με την φαντασία του,παρατηρεί και κρατάει ζωντανό τον ενθουσιασμό και την περιέργειά του. Αντίθετα οι μεγάλοι υπερασπιζόμενοι το ρητό “εχω μεγαλώσει και τα έχω γνωρίσει όλα” έχουν ρίξει σε λήθαργο τις παραπάνω αισθήσεις!Ξεχνάνε πως ο κόσμος είναι γεμάτος καινούργια,συναρπαστικά,ενδιαφέροντα πράγματα που δεν τελειώνουν ποτέ.

Το παιδί είναι ειλικρινές.Αντιμετωπίζει τους άλλους χωρίς να σκέφτεται να κρύψει σημεία που θα εκθέσουν το ίδιο στα μάτια των άλλων.Εξηγεί την κατάσταση όπως ακριβώς έχει.Σίγουρα οι μεγαλύτεροι δεν έχουν την αγνότητα και την αθωότητα του παιδιού όσο περνάνε τα χρόνια αλλά τίποτα δεν δικαιολογεί την ανειλικρίνεια.Ξεχνάνε πως όπως και να παρουσιάζουν τον εαυτό τους,μέσα απο ψέματα και κρυμμένες αλήθειες,κάποια στιγμή όλα θα βγούν στην επιφάνεια...Οπότε δεν χρειάζονται να μπούν στο κόπο να πούν ψεματα!