Διονύσιος Σολωμός

Ο Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1798, στο νησί της Ζακύνθου. Μικρός,έχασε τον πατέρα του και μαζί με τον αδερφό του,Δημήτριο, έγινε κληρονόμος μιας σημαντικά μεγάλης περιουσίας, καθώς ήταν από τις σημαντικότερες οικογένειες του νησιού.

Οι ευκατάστατοι των Επτανήσων, συνήθιζαν να στέλνουν τα παιδιά τους σε σχολεία της Ιταλίας, καθώς ήταν περίοδος άνθησης της παιδείας της γειτονικής χώρας. Έτσι από τα ιταλικά γράμματα, άρχισε η παιδομάθεια στα Επτάνησα. Έτσι και ο πρώτος δάσκαλος του Σολωμού ήταν Ιταλός. Αυτός τον έστειλε να σπουδάσει στην Ιταλία, το 1808, στο λύκειο της Αγίας Αικατερίνης. Στην Κρεμόνα και την Παβία, συνεχίστηκαν οι σπουδές του Σολωμού,όπου έμαθε ιταλική και λατινική φιλολογία. Τότε έγινε και η πρώτη εμφάνιση της αγάπης του για την ποίηση και η ανταπόκριση του ενθουσιασμού του μέσα από αυτήν.

Η εποχή εκείνη ήταν ο τρίτος λαμπρός αιώνας των ωραίων γραμμάτων στην Ιταλία. Με αυτό το προσοδοφόρο έδαφος και την ιταλική, φιλολογική άνθηση, ήταν σημαντικό που ο Σολωμός βρέθηκε εκεί την κατάλληλη στιγμή και μπόρεσε να εισέλθει στον μαγικό κόσμο της ποίησης. Στο δρόμο του συνάντησε πολλούς Ιταλούς λόγιους που θαύμασε και δέχτηκε επιρροές ως προς την ποιητική του κλίση.

Δέκα χρόνια, έμεινε ο Διονύσιος Σολωμός στην Ιταλία. Το 1818 επιστρέφει στην πατρίδα και αντιμετωπίζει μια κατάσταση που φυσικά ουδεμία σχέση είχε με την Ιταλία. Η ταραγμένη πολιτική κατάσταση της Ελλάδας δεν άφηνε περιθώρια για καλλιτεχνικές εκφράσεις. Ακόμα, στην παράδοση της Ελληνικής γλώσσας, ο Σολωμός ήταν ξένος καθώς τόσα χρόνια η ασχολούνταν με την Ιταλική. Έπρεπε να ασπασθεί την παράδοση της Ελληνικής και τον χειρισμό της γλώσσας της. Παρόλα αυτά, η αγνή ποιητική του διάθεση αρκούσε για να προσαρμοσθεί στα νέα δεδομένα και ο νεαρός ποιητής ξεκίνησε δυναμικά και με πάθος την νέα του αρχή.

Παρά τα εμπόδια που συνάντησε( κοινωνική και πολιτική κατάσταση, αυστηρή κριτική άλλων ποιητών) το 1821 γράφει το ποιήματα “Τρελή Μάνα” και πιθανών τα “Δύο Αδέρφια”. Ήδη από τα πρώτα αυτά 2 έργα, διαφαίνεται η ικανότητα του Σολωμού να χρησιμοποιεί την καθαρότητα της Ελληνικής γλώσσας με εξαιρετικό τρόπο.

Ακολουθούν και άλλα, πολλά ποιήματα(“Ο θάνατος της ορφανής”, “Ο θάνατος του βοσκού”, “Η Ευρυκόμη”, “Η ξανθούλα”, “Η ψυχούλα”, “Λίγα γιούλια”, “ Σκιά του Ομήρου”) τα οποία ήταν εξίσου καλά, μα ακόμα τα περιθώρια βελτίωσης του ποιητή ήταν μεγάλα. Υπήρχε ακόμα η σχέση τριβής του με την γλώσσα και δυσαναλογία με τον πλούτο της φαντασίας του.

Η πρόοδος του δεν άργησε να φανεί, όταν τον Μάιο του 1823 συνέθεσε, μέσα σε ένα μήνα, τον Ύμνο εις την Ελευθερία. Το ποίημα αυτό, ήταν ο πρώτος, γνήσιος καρπός της Ελληνικής φαντασίας και αποτελεί ένα ποιητικό αριστούργημα.

Και άλλα αριστουργήματα ακολούθησαν, κάνοντας το ταλέντο του Σολωμού να λάμψει και να υψώσει το Ελληνικό στοιχείο. Με το ποιήμα του αυτό όμως, με την δυναμική του απλότητα, ο Διονύσιος Σολωμός ονομάστηκε επάξια, ο εθνικός μας ποιητής!

Κισελιόβα Αναστασία