Κακά τα ψέματα...Μένουμε στο σπίτι κι αυτό όσο ονειρικό κι αν ακούγεται είναι αρκετά δύσκολο. Εγώ, ας πούμε, από τη φύση μου είμαι σπιτόγατος. Μου αρέσει να μένω σπίτι, να μαζευόμαστε με φίλους, να βλέπουμε ταινίες, να τραγουδάμε με τις κιθάρες, να κοιμόμαστε όλοι μαζί… Όταν όμως αυτό έχει επιβληθεί αυτόματα λειτουργεί ένας αρνητικός μηχανισμός,που δε σε βοηθάει να το χωνέψεις εύκολα. Όμως τι άλλο να κάνεις; Αυτή τη στιγμή μένουμε σπίτι και πρέπει να μείνουμε σπίτι...
Μένουμε σπίτι και προσπαθούμε να περάσουμε όσο γίνεται πιο ευχάριστα. Καταρχάς βγάζουμε τις πυτζάμες που και που. Είπαμε εγκλεισμός αλλά όχι κι έτσι, βρε αδερφέ! Θα κολλήσουν στο δέρμα. Τι λέγαμε; Α ναι. Μένουμε σπίτι αυτές τις μέρες και προσπαθούμε να περάσουμε ευχάριστα. Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε, κάποιες άλλες όχι. Εξάλλου είναι τόσο πρωτόγνωρο αυτό που συμβαίνει που μεταξύ μας δεν υπάρχει κάποια ασφαλής πρόταση σχετικά με το πώς μπορείς να περάσεις ευχάριστα...
Η τέχνη φυσικά-όπως πάντα δηλαδή-δίνει κάποιες διεξόδους. Αυτές τις μέρες βρήκα χρόνο (βρήκα πάαααρα πολύ χρόνο) να διαβάσω κάποια βιβλία που αγαπώ, παρότι ομολογουμένως στην αρχή δυσκολευόμουν να συγκεντρωθώ!
Είδα και βλέπω εξαιρετικές ταινίες και σειρές -η τελευταία που είδα και με συγκίνησε βαθιά ήταν το “the end of the f***ing world” στο Netflix!
Επίσης προσπαθώ να γράψω... Έχω ξεκινήσει ένα καινούριο θεατρικό έργο καθώς επίσης και την πρώτη μου απόπειρα για ένα τηλεοπτικό σενάριο. Απόπειρα λέμε. Έχουμε ακόμα!!! Η δημιουργικότητα βέβαια της γραφής δεν είναι κάτι που συμβαίνει σε καθημερινή βάση,γιατί κι εκεί υπάρχουν δυσκολίες ανάλογα με την ψυχολογία της ημέρας. Κάποιες ημέρες είναι λυτρωτικό, κάποιες άλλες καταναγκαστικό έργο.
Παρατήρηση! Όταν ξυπνάτε το πρωί και κοιτάζεστε στον καθρέφτη,να προσέχετε τα μαλλιά σας. Τα μαλλιά προμηνύουν πώς θα κυλήσει η ημέρα! Εμένα ας πούμε ήταν πάντα αναστατωμένα, όπως ακριβώς κι οι μέρες μου... Σύριζα τα ξούρισα.Πάλι ξέφυγα όμως… Τι έλεγα; Α ναι. Η μουσική επίσης είναι μια καταπληκτική διέξοδος γιατί με ηρεμεί, παρότι η μουσική που ακούω δε χαρακτηρίζεται απ΄ την ηρεμία της. Με βοηθάει να διατηρώ τα όνειρά μου ζωντανά, να παίρνω δύναμη και κουράγιο, με οπλίζει με υπομονή και μου λέει «κράτα γερά, κι αυτό θα περάσει»...
Φροντίζω επίσης να έρχομαι αρκετά συχνά σε επαφή με τους αγαπημένους μου τηλεφωνικά ή μέσω βίντεο-κλήσεων. Πίνουμε το καφεδάκι μας μ’ αυτόν τον τρόπο και γελάμε πολύ. Ευτυχώς υπάρχει το χιούμορ, το οποίο δόξα τω Θεώ το΄χουμε σε περίσσεια...
Λατρεύω να διαβάζω στα social media χιομουριστικά post, τα οποία για ακόμη μια φορά μου θυμίζουν πόσο αστείος μπορεί να γίνει ο άνθρωπος όταν είναι απελπισμένος...
Ανυπομονώ να τελειώσει αυτή η περιπέτεια, να σφίξω στην αγκαλιά μου τους αγαπημένους μου, να συνωστιστώ παντού και οπουδήποτε και να ξεκινήσει ξανά η δουλειά!
Ε,ρε τι έχει να γίνει στο πρώτο γύρισμα! Ε ρε τι θα γίνει με το που πατήσουμε πόδι πάλι στο σανίδι!!!
Επιμέλεια ρεπορτάζ : Sigma Press Office
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου