Αποκλειστική συνέντευξη της ζωγράφου, Χαρίκλειας Παπαποστόλου στην Sigma Media Group ...

1) Τι είναι για εσάς η ζωγραφική και πώς γεννήθηκε μέσα σας η ανάγκη για ζωγραφική δημιουργία;

Η ζωγραφική για μένα είναι σαν την αναπνοή μου , την χρειάζομαι, πορεύομαι μαζί της. Μαζί της τα βιώνω όλα, αγάπη, θλίψη, χαρά , πόνο, δύναμη , αδυναμία….

2) Αποφοιτήσατε το 2011 από τη Σχολή Καλών Τεχνών και ήδη ένας από τους πιο σημαντικούς κριτικούς τέχνης, ο Χάρης Καμπουρίδης, σας ξεχώρισε. Τι συναισθήματα σας προκάλεσε αυτό;

Ο κριτικός τέχνης Χάρης Καμπουρίδης είναι ο άνθρωπος που μου άνοιξε τον δρόμο, με ανακάλυψε, με πίστεψε. Όταν ένας σημαντικός άνθρωπος σ εμπιστεύεται , οφείλεις κι εσύ με τη σειρά σου να εμπιστευτείς τον εαυτό σου.

3) Δίνει τελικά η ζωγραφική τη δυνατότητα στον άνθρωπο να φαντάζεται και να πλάθει τον δικό του μύθο, εμπνεόμενος από αυτό που βλέπει;

Η ζωγραφική δίνει πολλές δυνατότητες , δεν πιστεύω όμως ότι πλάθει μύθους αλλά το αντίθετο. Σου προσφέρει και σε οδηγεί σε μια κατανόηση της αλήθειας πιο ουσιαστική. Συγχρόνως όμως δείχνει ότι η φαντασία δεν έχει μεγάλη απόκλιση από την αλήθεια. Και ότι η αλήθεια έχει πολλές οπτικές .

5) Από πού εμπνέεστε συνήθως για να δημιουργήσετε;

Εμπνέομαι από τα δικά μου συναισθήματα και μόνο.

6) Ισχύει ότι σε κάθε έναν πίνακα ο κάθε άνθρωπος μπορεί να δει κάτι διαφορετικό;

Φυσικά ο κάθε άνθρωπος βλέπει με τον δικό του τρόπο, βλέπει ότι κουβαλάει, ότι αντέχει, ότι θέλει, ότι μπορεί, ότι διαθέτει, ότι νοιώθει. Όσο διαφορετικοί και ίδιοι είμαστε, τόσες και οι ερμηνείες ενός έργου.

7) Πριν λίγο καιρό πραγματοποίησατε ατομική έκθεση στο Λονδίνο. Πείτε μας για αυτή σας την εμπειρία, Πώς είναι να εκθέτεις στο εξωτερικό και δη σε μια πολιτιστική μητρόπολη, όπως το Λονδίνο.

Ήταν μια χρήσιμη και όμορφη εμπειρία. Μου άρεσε ο επαγγελματισμός τους αλλά και το γεγονός ότι οι Λονδρέζοι αγαπούν τη μοντέρνα τέχνη. Πράγματι ήταν πολύ σημαντικό να εκθέσω στο Λονδίνο και σε μια τόσο γνωστή γκαλερί σαν τη Belgravia . Η αλήθεια όμως είναι πως όπου στήσω τα έργα μου νοιώθω οικεία διότι τα έργα μου είναι ο κόσμος μου.

8) Πώς διαχειρίζεστε τη διάκριση αυτή μιας και η έκθεση στο Λονδίνο ήταν ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα; Σας αγχώνει η συνέχεια;

Δουλεύω πολλές ώρες στο εργαστήρι μου και πιστεύω στη τέχνη μου. Το Λονδίνο ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για μένα. Η συνέχεια δεν με αγχώνει αντιθέτως μου δίνει κίνητρο για τη νέα μου συλλογή.

9) Τί ετοιμάζετε αυτόν τον καιρό; Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Τώρα στις 4 με 7 Ιουνίου θα είμαι στην ArtAthina με την γκαλερί Περί Τεχνών Καρτέρης, περίπτερο G2. Στις 23 Ιουνίου με το ArtLink σε μια ομαδική έκθεση με φιλανθρωπικό σκοπό στη Γκαλερί 7. Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι να κάνω εκθέσεις στο εξωτερικό και να δω τα έργα μου σε διαφορετικά περιβάλλοντα.

10) Ποιο είναι το προσωπικό σας motto?

Δε νοσταλγώ ….ονειρεύομαι.

Η κυρία Παπαποστόλου με τη δική μας εκλεκτή συνεργάτη Βάσω Σωτηρίου και τη Βικτώρα Χίσλοπ !

Η γνωστή ζωγράφος , Χαρίκλεια Παπαποστόλου , γίνεται ένα πανέμορφο μοντέλο !

Επιμέλεια συνέντευξης : Sigma Press Office

Λίγα λόγια για την Χαρίκλεια Παπαποστόλου

Η Χαρίκλεια Παπαποστόλου είναι μια νέα ζωγράφος που έκανε αίσθηση από τα πρώτα της κιόλας βήματα.

Αποφοίτησε το 2011 από τη Σχολή Καλών Τεχνών κι από τότε, ενθουσιάζει το κοινό με τις ατομικές της εκθέσεις.

Έχει κάνει δύο ατομικές εκθέσεις, στην γκαλερί Έρση” στο Κολωνάκι και στον Φιλολογικό σύλλογο, Ο Παρνασσός κι έλαβε μέρος σε μια ομαδική έκθεση, κατά τη διάρκεια του πολιτιστικού 6ημέρου του Art Links στο HUB EVENTS.

Η τελευταία της έκθεση, με τίτλο, Breading colors, στην γκαλερί Belgravia του Λονδίνου, σημείωσε μεγάλη επιτυχία σε κοινό και κριτικούς, με την πολύ γνωστή συγγραφέα Victoria Hislop να είναι η βασική προσκεκλημένη των εγκαινίων.

Ένας από τους πιο σημαντικούς κριτικούς τέχνης και σημειολόγος, μέλος της Academia Europaea, Χάρης Καμπουρίδης, βλέποντας τους ζωγραφικούς πίνακές της, σημείωσε:

“Στους πίνακες της Παπαποστόλου το χρώμα κυριαρχεί. Βρίσκεται σε κίνηση, σχηματίζει φόρμες αφαιρετικές, που επίσης μοιάζουν να κινούνται, ρευστές, όσο και παγιωμένες, σε διάλογο μεταξύ τους και σε μετασχηματισμό ταυτόχρονα.

Ανοιχτά φωτεινά χρώματα, σαν φωτάκια στη σειρά, τονίζουν τους όγκους και κάνουν την όλη σύνθεση μια φαντασμαγορία ζωηρή, πανηγυρική σχεδόν. Έργα ρεμβαστικά, παίρνουν το βλέμμα του θεατή στους μικρούς εσωτερικούς λαβυρίνθους και αφού μεταδώσουν την περιπέτεια του βλέμματος, χαρίζουν την τελική αίσθηση μιας καλά οργανωμένης μηχανής που πάλλεται ρυθμικά, αισιόδοξα, ακατάβλητα”