Φοιτητικές παρατάξεις

Για όλους τους απόφοιτους ανεξαρτήτως σχολής και για τα τελευταία έτη, οι φοιτητικές παρατάξεις πρόκειται για ένα συνηθισμένο και γνώριμο φαινόμενο. Είναι οι ομάδες των παιδιών που μαζεύονται στα παγκάκια-στέκια συζητώντας, κολλούν αφίσες σε όποια άδεια κολώνα βρούν και θα σου πιάσουν συζήτηση με την φράση “Και για πες... πως την βλέπεις την Ελλάδα σήμερα;”.

Οι πολιτικοποιημένες ομάδες, μας πλησίασαν όλους την μέρα της εγγραφής μας με μια στοίβα από φυλλάδια και ένα φιλικό χαμόγελο που μας έκανε να νιώσουμε λιγότερο αγχωμένοι. Μας έπιασαν κουβέντα (με το τρόπο που αναφέραμε παραπάνω), μας εξήγησαν κάποια πράγματα της φοιτητικής ζωής (που θα τα μαθαίναμε ούτως ή άλλως) και στο τέλος διακριτικά μα επίμονα ζήτησαν τον αριθμό του κινητού μας για να μας βρουν πιο εύκολα. Το για ποιό λόγο να μας ψάξουν και να μας βρουν δεν το σκεφτήκαμε εκείνη την στιγμή. Σίγουρα όμως καταλάβαμε όταν έφτασαν οι φοιτητικές εκλογές.

Το να δραστηριοποιείται πολιτικά η νεολαία δεν είναι κακό πράγμα, αντιθέτως είναι η μόνη ελπίδα για μια διαφορετική πολιτική.

Όταν όμως γίνεται έμμεσα, με ψεύτικα προσωπεία φιλίας και καλυμμένη πίεση, οι ομάδες πολιτικής των φοιτητών μπορούν να γίνουν ένα κουραστικό και ύποπτο ζήτημα.

Αν κάποιος νέος, φοιτητής στην περίπτωσή μας, δείξει ενδιαφέρον για την πολιτική και θέλει να δραστηριοποιηθεί σχετικά, τότε ας κινηθεί ο ίδιος, μόνος του, προς τις παρατάξεις του Πανεπιστημίου. Και όχι να τον κυνηγάνε αυτές, δηλώνοντας διπλωματικά τα πιστεύω και τις επιδιώξεις τους, θέλοντας να τον πείσουν να εισχωρήσει. Ουσιαστικά αυτή πρέπει να είναι η θέση τους. Να βρίσκονται εκεί για όποιον ενδιαφέρεται και όχι να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με κάθε τρόπο.

Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα; Τι ρόλο έχουν οι φοιτητικές παρατάξεις στα Πανεπιστήμια; Με ποιά λογική, με την πρώτη ευκαιρία ξεκινούν τις καταλήψεις για ζητήματα που δεν αφορούν το Πανεπιστήμιο;

Οι φοιτητικές παρατάξεις βρίσκονται στο χώρο του Πανεπιστημίου, ανήκουν στο σύστημα λειτουργίας του. Είναι κομμάτι του Πανεπιστημίου, επομένως οι δράσεις τους θα πρέπει να περιορίζονται σε ότι αφορά το Πανεπιστήμιο! Δεν νοείται να το κλείνουν για πολιτικές αλλαγές που δεν έχουν σχέση με αυτό. Τι σχέση έχει το οικονομικό σκάνδαλο εάν δεν επηρεάζει το χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης;

Αν όμως από το οικονομικό σκάνδαλο αυτό, για παράδειγμα σταματά η διανομή των συγγραμμάτων ή η λειτουργία της Εστίας τότε ναι. Ας παρέμβουν οι φοιτητικές παρατάξεις δίνοντας τον αγώνα για την αλλαγή. Με ποιά λογική, στις εκλογές για το να ανοίξει ή όχι η σχολή, τα ψηφοδέλτια δεν αναγράφουν “ψηφίζω ναι ή όχι” αλλ;a τα ονόματα των παρατάξεων, μετατρέποντας έτσι τις εκλογές σε καθαρά πολιτικές; Μήπως οι παρατάξεις έχουν βγει λίγο από τα όρια τους και έχουν εξαπλωθεί ανεξέλεγκτες; Η θέση τους δεν είναι αυτή. Η άπλετη δικαιοδοσία δεν είναι καλό πράγμα. Ας μην ξεχνάμε πως πολιτική και νιάτα μπορούν να δημιουργήσουν ένα φανατικό και παθιασμένο αποτέλεσμα του οποίου η προσφορά δεν είναι απαραίτητα καλή.

Προς αποφυγή παρανοήσεων, οι φοιτητικές παρατάξεις δεν είναι κάτι κακό. Αντίθετα συμβάλλουν στην υγιεινή λειτουργία του Πανεπιστημίου. Δίνουν την δυνατότητα να ασχοληθεί πρακτικά ο κάθε φοιτητής με την πολιτική. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν όλο αυτό μετατρέπεται σε ανταλλαγή εξυπηρετήσεων και κυνήγι ψήφων σε θέματα άσχετα με το ίδιο το Πανεπιστήμιο.

Η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει. Και έπειτα οι φοιτητές βρίσκονται στην ηλικία και στην φάση που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα και να προσαρμόσουν την πολιτική στο σήμερα, αποβάλλοντας τα στοιχεία που είναι δυσλειτουργικά. Αυτό πρέπει να πρεσβεύουν οι φοιτητικές παρατάξεις των σχολών γιατί κατέχουν μια πολύ υπεύθυνη θέση. Μια θέση που μπορεί να αλλάξει ,με την σωστή λειτουργία, την πραγματικότητα του σήμερα.

Κισελιόβα Αναστασία